Od momentu powstania EXPO w 1851 r. Charakter wystaw światowych ewoluował. Można wyróżnić trzy epoki: industrializację, wymianę kulturową i budowanie marki narodowej. Pierwsza epoka, którą można nazwać epoką „industrializacji”, obejmowała mniej więcej okres od 1800 do 1938 roku. W tamtych czasach ekspozycje światowe były szczególnie nastawione na handel i słynęły z pokazów wynalazków i osiągnięć technologicznych. Wystawy światowe były platformami, na których gromadzono najnowsze osiągnięcia naukowe i technologiczne z całego świata.

Światowe wystawy 1851 Londyn, 1853 Nowy Jork, 1862 Londyn, 1876 Filadelfia, 1889 Paryż, 1893 Chicago, 1897 Bruksela, 1900 Paryż, 1901 Buffalo, 1904 St. Louis, 1915 San Francisco i 1933–34 Chicago, zawierał duży szacunek. Wynalazki takie jak telefon został po raz pierwszy zaprezentowane na Expo.

Od początków EXPO kluczowe założenia to prezentacja osiągnięcia narodów, w dużej mierze skupiona na rozwoju technologicznym i przemysłowym. Wystawy światowe wywodzą się z francuskiej tradycji wystaw narodowych, których kulminacją była Francuska Wystawa Przemysłowa w 1844 roku w Paryżu.
W 1889 specjalnie na paryską wystawę światową zbudowano wieżę Eiffla, która miała zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki. Organizatorzy kolejnych wystaw dążą do prześcignięcia poprzednich, m.in. w dziedzinie rozwiązań technicznych i architektonicznych czy rozmachu uroczystości oficjalnych.
Wyjazdy BP GRYF